کد مطلب:153929 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
حسین با دو سلاح می جنگد
قرآن مجید در شرح حال انبیاء مسئله دعا را مطرح می كند و در روایات اسلامی هم از دعا به عنوان سلاح انبیاء و اسحله مؤمن یاد می كند چنانكه رسول خدا (ص) فرمود: الدعاء سلاح المؤمن و امام صادق (ع) هم از امیرالمؤمنین روایت نموده كه فرمود: الدعاء ترس المؤمن. «دعاء سپر مؤمن است».
و از امام رضا (ع) نیز روایت شده كه فرمود: علیكم بسلاح الانبیاء، فقیل و ما سلاح الأنبیاء؟
قال: الدعاء.
«بر شما باد كه با اسلحه پیامبران مسلح شوید، به حضرت عرض شد اسلحه انبیاء چه بود؟ امام رضا (ع) فرمود دعا.»
حسین علیه السلام نیز در صبح عاشورا از سلاح دعا استفاده نمود چنانكه حضرت علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام فرمود صبح روز عاشورا همین كه سپاهیان عمرسعد به طرف خیام حسینی هجوم آوردند، امام حسین قبل از آن كه دست به قبضه شمشیر ببرد دست ها را به طرف آسمان بلند كرد و گفت: أللهم انت ثقتی فی كل شدة و انت فی كل كرب و انت رجائی فی كل امر نزل بی ثقة وعدة كم من هم یضعف فیه الفواد و تقل فیه الجیلة و یخدل فیه الصدیق و یشمت فیه العدو انزلته بك و شكوته الیك رغبة منی الیك عمن سواك ففرجته عنی و كشفته فانت ولی كل نعمة و صاحب كل حسنه و منتهی كل حسنة و منتهی كل رغبة.
«خداوندا در همه محنتها به تو اتكا می كنم، و در همه سختی ها امیدم توئی، و در هر مشكلی كه به من روی آورد به نیروی تو تكیه می كنم، چه بسیار اندوهی كه در برابر آن دلها ضعیف می گردد و چاره مسدود می شود و دوستان مرا رها می كنند و دشمنان شماتت می كنند آن را بر تو عرضه می كنم و به تو شكوه می نمایم زیرا از همه مأیوس و به تو امیدوار بوده ام و تو آن را برایم حل كردی و گشایش دادی كه تو مالك هر نعمت و صاحب هر حسنه و نهایت هر اشتیاقی. [1] .
و از امام رضا (ع) نیز روایت شده كه فرمود: علیكم بسلاح الانبیاء، فقیل و ما سلاح الأنبیاء؟
قال: الدعاء.
«بر شما باد كه با اسلحه پیامبران مسلح شوید، به حضرت عرض شد اسلحه انبیاء چه بود؟ امام رضا (ع) فرمود دعا.»
حسین علیه السلام نیز در صبح عاشورا از سلاح دعا استفاده نمود چنانكه حضرت علی بن الحسین زین العابدین علیه السلام فرمود صبح روز عاشورا همین كه سپاهیان عمرسعد به طرف خیام حسینی هجوم آوردند، امام حسین قبل از آن كه دست به قبضه شمشیر ببرد دست ها را به طرف آسمان بلند كرد و گفت: أللهم انت ثقتی فی كل شدة و انت فی كل كرب و انت رجائی فی كل امر نزل بی ثقة وعدة كم من هم یضعف فیه الفواد و تقل فیه الجیلة و یخدل فیه الصدیق و یشمت فیه العدو انزلته بك و شكوته الیك رغبة منی الیك عمن سواك ففرجته عنی و كشفته فانت ولی كل نعمة و صاحب كل حسنه و منتهی كل حسنة و منتهی كل رغبة.
«خداوندا در همه محنتها به تو اتكا می كنم، و در همه سختی ها امیدم توئی، و در هر مشكلی كه به من روی آورد به نیروی تو تكیه می كنم، چه بسیار اندوهی كه در برابر آن دلها ضعیف می گردد و چاره مسدود می شود و دوستان مرا رها می كنند و دشمنان شماتت می كنند آن را بر تو عرضه می كنم و به تو شكوه می نمایم زیرا از همه مأیوس و به تو امیدوار بوده ام و تو آن را برایم حل كردی و گشایش دادی كه تو مالك هر نعمت و صاحب هر حسنه و نهایت هر اشتیاقی. [1] .
[1] ارشاد مفيد ص 233 - طبري ج 7/ ص 327 - بحار ج 45/ ص 4.